Ukraińskie środowiska nacjonalistyczne zorganizowały we Lwowie „Marsz Tysiąclecia Państwa Ukraińskiego”, którego głównym celem było upamiętnienie ustawy z 1941 roku o odnowieniu państwa ukraińskiego. Ponadto demonstracja była elementem kampanii przedwyborczej koalicji największych ugrupowań narodowych.
Liderzy najważniejszych ukraińskich grup nacjonalistycznych opowiedzieli się przeciwko Wołodymirowi Zełenskiemu, czyli faworytowi drugiej tury wyborów prezydenckich u naszego wschodniego sąsiada. Równocześnie w sposób niejednoznaczny sugerują oni głosowanie na obecną głowę państwa, Petra Poroszenkę.
Ukraińskie Zgromadzenie Narodowe – Ukraińska Samoobrona Ludowa wezwało swoich zwolenników do poparcia Petra Poroszenki w drugiej turze ukraińskich wyborów prezydenckich. Zdaniem nacjonalistów wygrana jego konkurenta Wołodymyra Zełenskiego może doprowadzić do powrotu wszechwładzy oligarchów i cofnięcia reform wymierzonych w mniejszości narodowe.
Zaledwie 1,62 procenta głosów dostał we wczorajszych wyborach prezydenckich na Ukrainie Rusłan Koszułynski, kandydat największych ukraińskich środowisk nacjonalistycznych. Komentując swój wynik stwierdził on jednak, że blisko 300 tysięcy jego wyborców to „olbrzymia armia wielkości sił zbrojnych”.
Lider ukraińskiego Korpusu Narodowego Andriej Bielecki twierdzi, że prezydent Petro Poroszenko chce doprowadzić do fizycznej eliminacji członków jego ugrupowania i nacjonalistycznych grup militarnych. Jednocześnie nie pokazuje on żadnych dowodów na potwierdzenie tej tezy, czego domaga się Służba Bezpieczeństwa Ukrainy.
Ukraińskiemu prezydentowi Petrowi Poroszence ledwo udało się odjechać z wiecu wyborczego w Czerkasach, po tym jak został zaatakowany przez grupę nacjonalistów z Korpusu Narodowego oraz weteranów wojny na wschodzie kraju. Kilka godzin wcześniej w Kijowie zorganizowali oni natomiast demonstrację, która zakończyła się próbą szturmowania biura prezydenckiej administracji.
Ukraińcy nacjonaliści z Prawego Sektora zapewniają, iż mogą wspomóc białoruskiego prezydenta Aleksandra Łukaszenkę w jego ewentualnej wojnie z Rosją, o ile zdecyduje się on na zerwanie traktatu dotyczącego istnienia Związku Rosji i Białorusi. Ugrupowanie zauważa przy tym, że Łukaszenka od dawna lawiruje w relacjach z Rosją, dlatego trudno jednoznacznie ocenić prawdziwy stosunek Mińska względem Moskwy.
