Falanga Hiszpańska – Junta Ofensywy Narodowo-Syndykalistycznej oraz partia La Falange zapowiedziały, że pójdą we wspólnym komitecie do zbliżających się wyborów parlamentarnych. Odbędą się one już 10 listopada, zaś Hiszpanie pójdą do urn po raz drugi w tym roku.
Delegacja hiszpańskich nacjonalistów udała się do Parlamentu Europejskiego w Brukseli, chociaż wcześniej jego przewodniczący odwołał zaplanowaną tam konferencję poświęconą właśnie tematyce ruchów narodowych na Półwyspie Iberyjskim. Ostatecznie koalicji ADÑ Identidad Española udało się spotkać ze swoimi europejskimi partnerami.
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego Antonio Tajani zakazał konferencji „Przyszłość prawdziwych sił patriotycznych dla jedności i wolności Hiszpanii”, jaką w budynku tej instytucji chciał zorganizować niemiecki europoseł Udo Voigt. Włoch zasłania się bezpieczeństwem i godnością Europarlamentu.
Koalicja hiszpańskich ugrupowań nacjonalistycznych uczestniczyła wczoraj w marszu na rzecz jedności kraju, przyłączając się do tłumu kilkudziesięciu tysięcy osób oskarżających o zdradę rząd centralny w Madrycie. Według uczestników protestu i sojuszu ADÑ – Hiszpańska Tożsamość, lewicowa władza działa przeciwko interesowi narodowemu poprzez negocjację z Katalończykami.
Ciekawa rozmowa z Gonzalo Martínem Garcią z hiszpańskiej partii Democracia Nacional, rokrocznie uczestniczącej w Marszu Niepodległości. Mówiący w naszym języku hiszpański nacjonalista opowiada nie tylko o tej demonstracji, lecz również o sytuacji w swoim kraju:
Koalicja hiszpańskich ugrupowań nacjonalistycznych zorganizowała w niedzielę manifestację, upamiętniającą postać generała Francisco Franco i sprzeciwiającą się fałszowaniu historii przez lewicowy rząd. O akcji stało się głośno głównie za sprawą feministek z organizacji FEMEN, które postanowiły zakłócić demonstrację.
Marsz Niepodległości od dawna cieszy się dużym zainteresowaniem wśród nacjonalistów z całej Europy, dlatego mimo przeszkód ze strony służb wzięły w nim udział zagraniczne delegacje. Do Polski przyjechali więc tradycyjnie działacze włoskiej Forza Nuova czy węgierskiego Jobbiku, a także bardziej „egzotyczni” reprezentanci ruchów narodowych z Łotwy i Estonii.
